June’s puppies zijn 4 dagen oud

Dat was ons zaterdag drama.

ik ben treurig, woedend, machteloos en zal er nooit aan gewend raken. Wij moesten zaterdag onze kleinste pup over de Regenboogbrug laten gaan. Hij was met slechts 180 gram geboren, maar fit. Omdat hij zo klein is en mama geen 11 tepels bezit, heb ik er, het klokje rond, voor gezorgd dat hij aan een tepel kon drinken. Dat deed hij ook. Echter hij nam in gewicht niet toe en wilde niet uit de fles drinken. Vervolgens heb ik hem een paar keer met de sonde bijgevoerd. Donderdagavond dronk hij voor het eerst uit de fles en had vrijdag al 10 gram toegenomen. Ik was echt blij. Vannacht, wilde hij weer niet van de fles drinken, alleen maar aan de tepel. Sinds vanochtend werd hij alleen maar slapper en slapper, wilde niet meer drinken en zijn lichaamskleur was alles behalve puppy rosa. Ik vermoede het meest verschrikkelijke. En zo was het ook. Het ging steeds slechter met hem. June, zijn moeder heeft hem extra gelikt en verzorgt, maar er was geen hoop meer. Om hem een lange eenzame strijd te besparen, heeft onze dierenarts hem rond 17.00 uur laten inslapen. Zoiets maakt mij altijd weer depri. Ik heb echt alle moeite gedaan hem te helpen, 24 uur rond de klok alle 2 a 3 uur en alles voor niets.
Dit stemt mij treurig. Het goede nieuws is dat het met June en haar andere 10 puppies uitstekend gaat. Ze is waarlijk een pracht moeder, het is haar eerste nest, maar ze is totaal ontspannen en doet het uitstekend. Mijn laatste nacht op de bank was heerlijk rustig en ik kon iets langer slapen. In de nachten daarvoor ben ik alle 2 uur opgestaan om de kleine te verzorgen.

Foto’s van onze 10 puppies. De reuen bijten de spits af.

de meisjes

en van achteren, als parels aan een snoer.

speciaal plekje