Shilstone Choir Boy, de legende

Zijn verhaal begint op 21 september 1983 in Guilford, Engeland. Bij Caroline Nicholson, word haar eerste Beardie nest geboren, 7 puppies, waarvan een “Shilstone Choir Boy”, roepnaam “Bo”. De vader is de beroemde “Ch.Pepperland Lyric John”, jarenlang de Top Beardie van Engeland. Zijn moeder is eveneens kampioen, namelijk “Potterdale Serenade”.

Nadat Bo zijn eerste levensjaar, met moeder en zuster, bij Mevr. Nicholson heeft doorgebracht, vertrekt zijn zuster naar Duitsland. Samen met zijn moeder gaat hij naar enkele shows in Engeland, waar zeer goede resultaten worden behaald. Met zijn enorm vrolijke Beardiekarakter en zijn kracht, was het voor Mevr. Nicholson een hele opgave hem te showen. Dit had als gevolg, dat Bo veelvuldig door keurmeesters op een tweede plaats werd gezet met de opmerking:”als hij niet als een jojo door de ring was gesprongen, was hij eerste geworden”.

Zijn bijnaam werd: “Naughty Boy”. Het werd al gauw duidelijk, dat iemand met een sterker karakter dan Bo, snel topresultaten met hem zou bereiken. Afijn, toen Bo 20 maanden oud was, kwam hij naar Nederland en werd door Joop getraind. Na korte tijd was het voor Bo duidelijk dat Joop iets sterker was als hij en Bo besloot zich als een echte showhond te gedragen. Tenminste op de eerste shows.

1985: Bo and JoopZijn eerste show was in Hamburg en de keurmeester was Mevr. Beverly Cuddy (Dearbolt). Zij had Bo al eens eerder in Engeland gekeurd en haar teleurstelling over zijn jojo praktijken uitgesproken. Hier in Hamburg zag ze echter een compleet andere Bo, die zich voorbeeldig gedroeg. Zonder enig moeite maakte ze hem Beste van het Ras en maakte een van de mooiste complimenten. Ze noemde hem: “een Lyric John in slate”. (Slate= grijze vacht uit zwart geboren). Hierbij dient men te weten dat de beroemde vader van Bo bruin was.

Deze show was het begin van een droom showcarrière. Bo werd de succesvolste Beardie van Europa aller tijden en een van de succesvolste showhonden. Hij won 15 Best in Shows op internationale shows in Duitsland (o.a. Dortmund), Nederland (o.a. Winner Amsterdam), België, Luxemburg, Frankrijk en Denemarken. Hij behaalde de volgende titels: INTernationaal – Hollands – Duits – VDH – Deens – Belgisch – Luxemburgs – Frans – USA en Canadees Kampioen, evenals Wereldwinnaar 1986 en 1987. In 1986, in zijn thuisland Nederland, werd hij zelfs Tophond aller Rassen en Hond van het Jaar. Een jaar later werd hij opnieuw beste Herdershond en tweede beste Aller Rassen. Toen Bo in de veteranenklasse acteerde, was hij nog steeds een wonderschone oude heer die nog steeds met de hoogste eer ging strijken, namelijk het BOB. In Denemarken werd hij zelfs Beste Veteraan Aller Rassen.

Al deze adembenemende successen, is slechts de helft van wat deze hond tot een legende maakte. De andere helft is zijn buitengewone prestaties als dekreu. Bo is de vader van 59 kampioenskinderen in de gehele wereld. Velen van hen traden in zijn voetsporen en wonnen eveneens ontelbare Best in Shows en Wereldtitels. Het was niet alleen zijn mooie uiterlijk dat Bo aan zijn kinderen schonk maar ook zijn onvergetelijke karakter. Zijn zoons waren net zo kinder- en puppyvriendelijk als hun vader. Bovendien, erfden ze zijn libido en, bewezen ze zich als dekreu.

Een echt Bo kind beheerst ook de drie staartfiguren: omhoog en omlaag, links en rechts en ronddraaiend. Dat natuurlijk alles tegelijkertijd! Ook kunnen echt Bo kinderen kleine wuffies van zich geven met een ding in gedachten, namelijk iets lekkers te krijgen. Zijne Koninklijke Hoogheid zelf, sleepte voortdurend zijn piepende komkommer van rubber of een ander speeltje met zich mee. Dit zelfs nog op zijn laatste dag, toen hij al moe en oud was en eigenlijk veel te vroeg van ons heen ging.

We permitteerden het ons, om Bo, samen met zijn geliefde piepende komkommer van rubber, in onze voortuin van de “Highlands” te begraven.