Sheepish Prizebear The First, Gina

In November 1990 kwam “Gina” uit Denemarken bij ons. Ze werd begeleid door haar zuster “Maggie, die voor onze vrienden Wil & Ab Bianchi was.

“Maggie” was een teddybeer-type en “Gina” zag er uit als een Border Collie met ruwhaar. Iedereen vond natuurlijk “Maggie” zoooooo leuk (ik ook!!!) en Gina was het lelijke eendje.
Maar:!!! Joop had gelijk, hij zei, wacht maar af, alles komt goed. En zo was het ook. Gina had met 14 maanden een wonderschone, ravenszwarte vacht. Ze behield haar kleur en vacht haar hele leven lang. Altijd een schoonheid, aan wie je niet zag hoe oud ze was.

Tevens was ze ook de koningin in huis en de Granddame van het ons roedel. Altijd nummer 1 en door alle honden gerespecteerd. “Gina” was iets speciaals! Ze had eigenlijk een grote mond en blafte graag en veel, ook zonder reden. Echter, als ze iets wilde hebben, was ze in staat om, vol geconcentreerd, kleine woefjes te doen. Dit werd natuurlijk met snoepjes beloond.

Specialist in het schoonlikken van yoghurt-, vleessalade-, etc., etc. bekertjes was ze ook. Ze kon niet alleen met haar staart van links naar rechts bewegen, maar ook van boven naar beneden en in cirkeltjes. Een komisch gezicht. Haar grote passie was autorijden en dan vanuit de auto naar de mensen, die aan deze voorbij gingen, te blaffen.

Overigens, een goede fokhond was ze ook. Gina had 4 nesten met 4 verschillende reuen. Uit deze combinaties kwamen maar liefst 10 kampioen. Een aanzienlijk aantal.

Wij missen haar zeer. Telkens als ik nu met een lege yoghurtbeker in de keuken sta, vraag ik mezelf, wie moet die uitlikken? Want dat kon alleen Gina perfect.

Gina, is naast haar vader Shilstone Choir Boy, in onze tuin begraven.